گنبد مینا....

 سلام...

چندی پیش با یک جمع فرهنگی و مذهبی صحبت می‌کردیم، درمیانه توضیحات من یکی از دوستان گفت: ببین فلانی ، این چیزهایی که گفتی خیلی خوبن خیلی،  ولی نه برای الان. تو باید در دهه شصت زندگی می‌کردی!؟!؟ و من با تاییدات سر حضرات حاضر رسما خفه خون گرفتم و لبخندی از سر اجبار روانه افراد حاضر کردم و سخت بغضم را فرو دادم. تا آخر جلسه چیزی نمی شنیدم.با خودم در کلنجاری خاموش بودم،  آیا حرف من اینقدر پرت بود  یا  من نازک نارنجیم که ناراحت شدم و یا ایشان رسما به من فحش دادند؟هرچه قدر بیشتر فکر کردم، به این نتیجه رسیدم که  هیچ بدی از دهه شصت در ذهن ندارم، راستی مگر دهه شصت چه اشکالی دارد که من ناراحت شدم....

جز اینست که دهه شصت، اوج ایثار، فداکاری، برکت و شادابی یک ملت در روزهای سخت است. اوج رشادت های دلیر مردانی سخت تر از آهن آبدیده و شیر زنانی راست قامت. دهه آرمان های انقلابی با مردان و زنان خدایی. دهه شصت اوج عزت و اقتدار امتی مظلوم و شریف است. دهه شصت اوج ایمان به وعده خدا با دست هایی خالیست. دهه شصت برترین دهه زندگی ملت ایران و امت اسلام بوده است، سال های طلایی برای شکستن مرزهای استعمار در میان امت اسلام به رهبری مردی آسمانی.

دهه شصت، دهه زندگی بر مدار آرمان ‌های خداییست. دهه شصت تنها نوع زیست بشر در این جهان  وحشی  برای پیروزی حق بر باطل و برافراشتن پرچم لا اله الا الله در اقصی نقاط جهان است.

آری دهه شصت یک برند انقلابیست، دهه ای که در آن مردانی سروقامت  درخشیدنند، زنانی غیور همراهی شان کردنند، کودکانی  زاده شدند که اکنون چون پدران خود مردانه در غربت رشادت می کنند و زنانی که چون مادرانشان طعم طعنه ها را به جان می‌خرند و صبور و نجیب اند و فرزندانی تربیت می‌کنند که تا بیست و چند سال دگر اسراییلی بر روی زمین باقی نمی گذارند انشالله.

نسل زنان و مردان دهه شصت همچنان ادامه دارد....

پ.ن1: خواندن مطلبی با عنوان یک سوال... در وبلاگ راه و بیراه من را به نوشتن مشغولیات ذهنیم ترغیب نمود.

پ.ن2: ایده عکس بعد از دیدن نماهنگ ارغوان ، چندی پیش....